Fatos Arapi (1930 - 2018) lindi në Vlorë, studimet e larta i ndoqi në Sofje të Bullgarisë për ekonomi, më pas u kthye të punonte në Tiranë si gazetar dhe lektor për letërsinë moderne shqipe. 

Është pa dyshim nga poetët më të shquar të letrave shqipe, i vlerësuar nga lexuesit dhe bashkëkohësit e tij, i nderuar me shumë çmime kombëtare dhe ndërkombëtare. Në vitin 2008 fitoi Kurorën e Artë në manifestimin poetik "Mbrëmjet e poezisë strugane", duke qenë i pari poet shqiptar që e fiton këtë çmim. 

Arapi, veç poezisë, ka lënë një pasuri të çmuar edhe në prozë, përkthimtari, eseistikë, studime e gazetari.

Disa nga librat e Fatos Arapit:

Shtigje poetike, 1962; Partizani pa emër, 1962; Poema dhe vjersha, 1966; Ritme të hekurta, 1968; Patat e egra, 1969; Dhjetori i shqetësuar, 1970; Dikush më buzëqeshte, 1972; Poezi të zgjedhura, 1974; Drejt qindra shekujsh shkojmë 1977; Shokët, 1977; Cipa e borës, 1985; Deti në mes, 1986; Ku shkoni ju, statuja, 1990; Qezari dhe ushtari i mirë Shvejk, në front diku, 1995; Gloria victis (1997); Gjeniu pa kokë, 1999; Na ishte një almë, 2002; E sajoi reja zogun e furtunës etj.